✅ در مطالعاتی که اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ صورت گرفت، والتر میشل، روانشناس و استاد دانشگاه استنفورد به کودکان یک پف نبات (مارشملو) می‌‌‌داد و اگر ۱۵ دقیقه صبر می‌‌‌کردند، دو پف نبات می‌‌‌گرفتند.
رفتار بچه‌ها خیلی جالب بود:
تعدادی از بچه‌ها پیش از تمام شدن آزمایش‌گر، پف نبات‌هایشان را خوردند.
- برخی صبورانه تا پایان زمان تعیین‌‌‌شده صبر کردند.
- برخی به آنها دست می‌زدند یا فشار می‌دادند
- برخی هم در تلاش برای نگاه نکردن به آن بودند.
🔸این آزمایش به تنهایی جالب بود. اما بررسی‌‌‌های بعدی نتایج مهمی را نشان می‌‌‌داد. کودکانی که حال را فدای آینده کرده بودند، نمرات بهتری در امتحانات خود گرفتند، به دستاوردهای تحصیلی بیشتری رسیدند و سلامت جسمانی بیشتری داشتند.
خواکیم دی پوسادا، سخنران انگیزشی در سال ۲۰۰۹ بیان کرد: «ما مهم‌ترین عامل برای موفقیت را یافته‌‌‌ایم. ۱۰۰درصد کودکانی که پف نبات خود را نخورده بودند، افرادی موفق شدند. درصد زیادی از کودکانی که پف نبات را خوردند، در مراحل بعدی زندگی به مشکل خوردند.»
شناخت شخصیت در 15 دقیقه!
🔸۱۵ دقیقه صبر شخصیت آنها را نشان می‌‌‌داد که خودکنترلی، اراده و آینده‌‌‌نگری دارند یا خیر. اما مشخص شد که داستان به این سادگی نیست. بیش از ۴۰ سال از مطالعات استنفورد گذشته بود که دانشگاه رچستر آزمایش دیگری تدوین کرد. آنها می‌‌‌خواستند بدانند که آیا عملکرد کودکان فقط بستگی به شخصیت آنها دارد یا عوامل محیطی نیز بر آن اثر می‌‌‌گذارد؟
🔸خوردن پف نبات می‌توانست تصمیم کودکانی باشد که به وعده‌‌‌های آینده شک داشتند.
کید در مصاحبه با مجله بیزینس ویک (Businessweek) عنوان کرد: «همکاری با پرورشگاه به من این درک عمیق را داد که چنین کودکانی در آزمایش پف نبات چه خواهند کرد. تقریبا مطمئن هستم که آنها بلافاصله پف نبات را خواهند خورد. برای کودکی که همواره وعده‌‌‌هایی پوچ درباره آینده شنیده‌اند، تنها خوراکی‌‌‌های قابل اتکا، آنهایی است که هم‌‌‌اینک بلعیده‌‌‌اید!»
🔸از ۱۴ کودکی که وفای به عهد دیده بودند، ۹ کودک مدت زمان ۱۵ دقیقه‌‌‌ای را صبر کردند و پف نبات دوم را گرفتند. از ۱۴ کودکی که در مرحله اول ناامید شده بودند، فقط یک نفر به اندازه کافی صبر کرد تا پف نبات جایزه را دریافت کند. میانگین زمان صبوری کودکان محیط «قابل اتکا» ۴ برابر کودکان محیط «اتکاناپذیر» بود. یکی از پژوهشگران گفت: «کودکانی که در گروه اتکاناپذیر بودند، به احتمال بسیار بلافاصله پس از دریافت پف نبات آن را می‌‌‌خوردند.»
🔸کید در توضیح نتایج این مطالعه گفت: «در آزمایش پف نبات، هدف این است که بیشترین پف نبات ممکن را به دست آورید. اما در این راه ممکن است ملاحظات دیگری هم وجود داشته باشد. به عنوان مثال، چه تضمینی وجود دارد که اصلا پف نبات دومی در کار باشد؟»
🔸آزمایش پژوهشگران رچستر، نتیجه آزمایش استنفورد را رد نمی‌‌‌کند.
خودکنترلی و به تعویق انداختن وسوسه‌‌‌های کوتاه‌‌‌مدت، ویژگی‌‌‌های مهمی برای موفقیت بلندمدت است.
نتیجه‌گیری
با این حال، آزمایش دوم نشان داد که این ویژگی‌‌‌های فردی بستگی بسیاری به شرایط محیطی دارد. در واقع افراد باید به آینده اطمینان داشته باشند و تصمیم بگیرند که آیا دستاوردهای احتمالی آینده، ارزش صبر را دارد یا خیر.
نویسنده: Rodd Wagner
بازنشراز: کانال پژوهش وتوسعه
نکته ناب پیشنهادی: گاو بنفش و توانمندی سرمایه انسانی